အုိမင္းေနျပီျဖစ္တဲ႔ယာေတာအိမ္ေလးကုိ ျပင္ဖုိ႔အတြက္ က်ေနာ္႔ကို ကူဖုိ႔ငွားရမ္းထားတဲ႔လက္သမားဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမဦးဆုံးေန႔အလုပ္ဟာ အလုပ္မတြင္ဘဲ
အခက္အခဲႀကမ္းတမ္းမႈေတြအျပည္႔နဲ႔ကံမေကာင္းေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ေမာႀကီးပန္းႀကီးအလုပ္လုပ္ျပီးတဲ႔ေနာက္မွာသူရဲ႕လွ်ပ္စစ္လႊဟာလည္း ပ်က္စီးသြားျပီး ဆက္လုပ္လုိ႔မရေတာ႔ပါ။ အိမ္ျပန္က်ျပန္ေတာ႔ အုိမင္းေနတဲ႔ကားကလည္းစက္ႏုိးလုိ႔မရခဲ႔ဘူး။
ဒါေႀကာင္႔ က်ေနာ္ကားနဲ႔သူအိမ္လုိက္ပုိ႔ေတာ႔ သူက ေက်ာက္ဆစ္ရုုပ္တခုလုိ ျငိမ္သက္ေနတယ္။ အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔သူ႔မိသားစုကုိ ၀င္ေတြ႔သြားဖုိ႔ က်ေနာ္ကုိ ဖိတ္ပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးဆီက်ေနာ္တုိ႔လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ႔ သူက သစ္ပင္ငယ္ေလးေရွ႕မွာ ခဏရပ္လုိက္ျပီးသစ္ကုိင္းေလးေတြကုိ လက္ႏွစ္ဘက္ႏွင္႔ ထိကုိင္လုိက္ပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးကုိဖြင္႔လုိက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ သူ႔ပုံစံက အံႀသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ အလုပ္မွာတေန႔လုံးအဆင္မေျပျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔မ်က္နွာဟာ ျပဳံးရႊင္ႀကည္လင္သြားတယ္။ေနာက္ သူ႔ကေလးငယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေပြ႔ခ်ီလုိက္ျပီး သ႔ူမိန္းမကုိအနမ္းတခ်က္ေပးလုိက္တယ္။
ေနာက္ေတာ႔ က်ေနာ္ကုိ ကားဆီေရာက္တဲ႔အထိလမ္းေလွ်ာက္ျပီးလုိက္ပုိ႔တယ္။ သစ္ပင္အနားကျဖတ္သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ရဲ႕သိလုိစိတ္က ျပင္းျပလာတာေႀကာင္႔ ေစာေစာက ဒီသစ္ပင္ေလးကုိ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္တာပါလဲ လုိ႔ုေမးလုိက္ပါတယ္။
“ေအာ္…ဒါက က်ေနာ္ရဲ႕ ဒုကၡသစ္ပင္ပါ ။ အလုပ္မွာ အဆင္မေျပမႈေတြ၊ျပသနာက အျမဲတမ္းရွိေနမွာပဲေလ။ ဒါေပမယ္႔ ေသခ်ာတာတစ္ခုက အလုပ္ကျပသနာဆိုတာအိမ္မွာရွိတဲ႔ မိန္းမ၊သားသမီးေတြနဲ႔ မဆုိင္ဘူးေလ။ က်ေနာ္က အဲဒီ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ဒုကၡေတြကုိ အိမ္ကုိ သယ္မလာပါဘူး။ဒါေႀကာင္႔ ညတုိင္း အိမ္ျပန္လာတဲ႔အခါ အလုပ္ကအဆင္မေျပမႈနဲ႔ျပသနာေတြကုိ ဒီသစ္ပင္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ႔တာ။ မနက္မိုးလင္းေတာ႔မွ ဒါေတြက်ေနာ္ျပန္ယူသြားတယ္” လုိ႔ သူက ျပန္ေျဖပါတယ္။
သူကျပဳံးျပီးေျပာျပန္တယ္
“ရယ္စရာေကာင္းတာတခုက မနက္မုိးလင္းလုိ႔ က်ေနာ္ဒါေတြကုိျပန္သယ္သြားမယ္လုပ္တဲ႔အခါ မေန႔ညက က်ေနာ္ဒီသစ္ပင္မွာ ခ်ိတ္ခဲ႔သေလာက္ ျပသနာေတြကမမ်ားေတာ႔တာပဲဗ်”
………………………………………………………………………………………….
အခက္အခဲႀကမ္းတမ္းမႈေတြအျပည္႔နဲ႔ကံမေကာင္းေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ေမာႀကီးပန္းႀကီးအလုပ္လုပ္ျပီးတဲ႔ေနာက္မွာသူရဲ႕လွ်ပ္စစ္လႊဟာလည္း ပ်က္စီးသြားျပီး ဆက္လုပ္လုိ႔မရေတာ႔ပါ။ အိမ္ျပန္က်ျပန္ေတာ႔ အုိမင္းေနတဲ႔ကားကလည္းစက္ႏုိးလုိ႔မရခဲ႔ဘူး။
ဒါေႀကာင္႔ က်ေနာ္ကားနဲ႔သူအိမ္လုိက္ပုိ႔ေတာ႔ သူက ေက်ာက္ဆစ္ရုုပ္တခုလုိ ျငိမ္သက္ေနတယ္။ အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔သူ႔မိသားစုကုိ ၀င္ေတြ႔သြားဖုိ႔ က်ေနာ္ကုိ ဖိတ္ပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးဆီက်ေနာ္တုိ႔လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ႔ သူက သစ္ပင္ငယ္ေလးေရွ႕မွာ ခဏရပ္လုိက္ျပီးသစ္ကုိင္းေလးေတြကုိ လက္ႏွစ္ဘက္ႏွင္႔ ထိကုိင္လုိက္ပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးကုိဖြင္႔လုိက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ သူ႔ပုံစံက အံႀသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ အလုပ္မွာတေန႔လုံးအဆင္မေျပျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔မ်က္နွာဟာ ျပဳံးရႊင္ႀကည္လင္သြားတယ္။ေနာက္ သူ႔ကေလးငယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေပြ႔ခ်ီလုိက္ျပီး သ႔ူမိန္းမကုိအနမ္းတခ်က္ေပးလုိက္တယ္။
ေနာက္ေတာ႔ က်ေနာ္ကုိ ကားဆီေရာက္တဲ႔အထိလမ္းေလွ်ာက္ျပီးလုိက္ပုိ႔တယ္။ သစ္ပင္အနားကျဖတ္သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ရဲ႕သိလုိစိတ္က ျပင္းျပလာတာေႀကာင္႔ ေစာေစာက ဒီသစ္ပင္ေလးကုိ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္တာပါလဲ လုိ႔ုေမးလုိက္ပါတယ္။
“ေအာ္…ဒါက က်ေနာ္ရဲ႕ ဒုကၡသစ္ပင္ပါ ။ အလုပ္မွာ အဆင္မေျပမႈေတြ၊ျပသနာက အျမဲတမ္းရွိေနမွာပဲေလ။ ဒါေပမယ္႔ ေသခ်ာတာတစ္ခုက အလုပ္ကျပသနာဆိုတာအိမ္မွာရွိတဲ႔ မိန္းမ၊သားသမီးေတြနဲ႔ မဆုိင္ဘူးေလ။ က်ေနာ္က အဲဒီ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ဒုကၡေတြကုိ အိမ္ကုိ သယ္မလာပါဘူး။ဒါေႀကာင္႔ ညတုိင္း အိမ္ျပန္လာတဲ႔အခါ အလုပ္ကအဆင္မေျပမႈနဲ႔ျပသနာေတြကုိ ဒီသစ္ပင္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ႔တာ။ မနက္မိုးလင္းေတာ႔မွ ဒါေတြက်ေနာ္ျပန္ယူသြားတယ္” လုိ႔ သူက ျပန္ေျဖပါတယ္။
သူကျပဳံးျပီးေျပာျပန္တယ္
“ရယ္စရာေကာင္းတာတခုက မနက္မုိးလင္းလုိ႔ က်ေနာ္ဒါေတြကုိျပန္သယ္သြားမယ္လုပ္တဲ႔အခါ မေန႔ညက က်ေနာ္ဒီသစ္ပင္မွာ ခ်ိတ္ခဲ႔သေလာက္ ျပသနာေတြကမမ်ားေတာ႔တာပဲဗ်”
………………………………………………………………………………………….
က်ေနာ္တုိ႔လည္းဒီလုိ “ဒုကၡသစ္ပင္ေလး” တစ္ပင္ေလာက္ေတာ႔ လုိႀကမွာပါ
စူးရွ
(The Trouble Tree ကုိ ဘာသာျပန္ပါသည္)
စူးရွ
(The Trouble Tree ကုိ ဘာသာျပန္ပါသည္)
No comments:
Post a Comment