ကြ်န္ေတာ္ေခသူမဟုတ္‬ (၁)

      ၁၀တန္းေျဖျပီးစ ၂၀၀၂ခုႏွစ္ ဇြန္လဆန္းပုိင္းမွာ ရန္ကုန္ေျမကုိ ကြ်န္ေတာ္ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ စတင္ေျခခ်ခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္။ အသိတခ်ဳိ႕က ရန္ကုန္မွာအလုပ္လုပ္ေနႀကလုိ႔ ရြာကေနတက္လာႀကတာ။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ေျမာက္ဥကၠလာပ အ၀ုိင္းနား ငမုိးရိမ္ေခ်ာင္းနံေဘးက ငါးပိ၊ငါးေျခာက္နဲ႔ ငံျပာရည္ထုပ္တဲ့ စက္ရုံတစ္ခုမွာ…ေရာက္ကတည္းက ေခါင္းမူးပ်ဳိ႕အန္ျဖစ္လုိ႔။ ထမင္းစားလုိ႔လည္းမရ၊ မရဆုိ ဘယ္ေနရာသြားသြား ရႈလုိက္တဲ႔ေလထဲမွာ ငါးညွီနံေတြ၊ ငံျပာရည္နံေတြအျပည္႔ကုိး။ တစ္လမ္းလုံး အဲလုိအနံေတြခ်ည္းပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတာမွာ ရႈရႈိက္ရတဲ႔ သန္႔ရွင္းလတ္ဆက္တဲ့ေလ၊ ေအးျမလန္းဆန္းတဲ႔ေလ ဆုိတာ ဘယ္နားသြားရႈလုိ႔ ရမွန္းလည္းမသိ။ လမ္းထဲမွာ သြားလာေနထုိင္ေနႀကသူေတြကေတာ့ ဘာအနံမွ မရသလုိမ်ဳိး သြားလုိ႔လာလုိ႔ ေနထုိင္လုိ႔။
ေရာက္ျပီးသုံးရက္ေျမာက္ေန႔မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအေဖာ္က ေရႊတိဂုံကုိ သြားဖူးဖုိ႔ေျပာတာနဲ႔ နွစ္ေယာက္သားအျပင္ကုိ ထြက္လာခဲ႔ႀကတယ္။သူက ကြ်န္ေတာ့္အရင္ ရန္ကုန္ကုိ တစ္ေခါက္ေရာက္ဖူးျပီးသား။ ကြ်န္ေတာ္ထက္ ပုိလည္တယ္လုိ႔ ေျပာရမွာေပါ႔။ ဒီေတာ႔ သူကေခါင္းေဆာင္၊ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္လုိက္။ လမ္းေလ်ွာက္စကားေျပာလာေနရင္းကေန သူကေျပာတာ သူလည္း လုိင္းကားစီးတာ သိပ္မကြ်မ္းဘူး။ အရင္တစ္ေခါက္က သူမ်ားလုိက္ပုိ႔လုိ႔ ေရႊတိဂုံကုိေရာက္တာ၊ အဲတုန္းက ၃ကားစီးျပီး ဗဟန္း(၃)လမ္းမွတ္တုိင္မွာဆင္း၊ လမ္းနည္းနည္းေလ်ွာက္ရင္ ေရႊတိဂုံကုိ ေရာက္တယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ ဒါနဲ႔ ကားမွတ္တုိင္ကုိေရာက္ျပီး ၃ကားကုိ ေစာင့္ႀကပါတယ္။ နာရီ၀က္ေက်ာ္လည္း ေရာက္မလာ၊ တစ္နာရီနီးပါးေစာင့္လည္း ေရာက္မလာပါ။ (ေရာက္မလာဆုိ (၃)ကားလုိင္းက ေျမာက္ဥကၠလာဘက္ဆီ မေျပးဆြဲဘူးေလ… ဒါလည္းေနာက္မွ သိရတာပါ။) တျခားကားေတြ ကားမွတ္တုိင္ေတြရြတ္ရင္း ဘယ္ေရာက္မယ္၊ညာေရာက္မယ္လုိ႔ ေအာ္လည္း တက္မစီးရဲၾကပါ။ တျခားေ၀းတဲ႔ေနရာကုိ ေရာက္သြားျပီး ျပန္မလာတက္မွျဖင္႔ ဆုိျပီး စုိးရိမ္ေနႀကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကုိ ေရႊတိဂုံက ဘယ္ဘက္မွာလည္းေမးေတာ႔ ေျမနည္းနည္းျမင့္တဲ့ ေနရာေလးကုိ ကြ်န္ေတာ့္ကုိေခၚသြားျပီး ျပပါတယ္။ “ ဟုိးမွာ ေတြ႔လား… အဲဒါေရႊတိဂုံဘုရားေပါ႔” လုိ႔ သူကေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လွမ္းႀကည္႔လုိက္ျပီး ခဏစဥ္းစားလုိက္တယ္။ ေနာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကုိ ႀကည့္ရင္း ေျပာလုိက္မိတယ္။ “ ဒါဆုိ သိပ္မေ၀းဘူးပဲ…ငါတုိ႔ေျခလ်င္ေလ်ွာက္ရေအာင္ကြာ။ နာရီ၀က္ တစ္နာရီေလာက္ဆုိ ေရာက္ေလာက္ပါတယ္။ ငါတုိ႔ရြာမွာ လယ္ေတာနဲ႔ ရြာနဲ႔ ႏွစ္ျပန္သုံးျပန္ေလာက္ပဲ ေလ်ွာက္ရမွာပါကြာ…. ေနာက္ျပီး မင္းကလည္း ဘယ္လုိင္းကားစီးျပီး ဘယ္လုိျပန္ရမွန္းလည္း မသိေတာ႔ အဲလုိပဲ လုပ္ႀကတာေပါ႔ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က ဆုိေတာ့ သူက သေဘာတူပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကားလမ္းအတုိင္းေလ်ွာက္ျပီး မ်ဥ္းႀကားမကူးတက္လုိ႔ ရဲဖမ္းခံရမွာစုိးရိမ္ရတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ေရႊတိဂုံဘုရားရွိရာအရပ္ဆီနမွန္းျပီး ငါတုိ႔ ဒီအတုိင္းျဖတ္သြားရေအာင္ဆုိျပီး သြားလုိက္ႀကတာ။ တစ္လမ္း၀င္ တစ္လမ္းထြက္၊တရပ္ကြက္ တရပ္ကြက္ထြက္ လမ္းေလ်ာက္လုိက္ႀကတာ တစ္နာရီႀကာလုိ႔လည္း ေျမာက္ဥကၠလာထဲက မထြက္နုိင္ေသး။နွစ္နာရီႀကာလည္း ေျမာက္ဥကၠလာျမဳိ႕နယ္ထဲပဲ ရွိေနႀကတယ္။ ေမာပန္းျပီးေရကလည္းဆာ၊ဗုိက္ကလည္းဆာတာနဲ႔ လမ္းေဘးဆုိင္တစ္ခုမွာ ထမင္း၀င္စားလုိက္ႀကတယ္။ ဆုိင္ရွင္ကုိ အက်ဳိးအေႀကာင္းေျပာျပီး ေမးႀကည္႔ေတာ့မွ အဲဒီလုိ လမ္းေလ်ွာက္သြားလုိ႔ အဆင္မေျပတဲ႔အေႀကာင္း၊ ေရာက္ဖုိ႔အေ၀းႀကီးလုိေနေသးေႀကာင္း၊ ဘယ္ကားစီးသြားရင္ ေရာက္ေႀကာင္း လမ္းညြွန္လုိက္တယ္။ ဒါနဲ႔ နွစ္ေယာက္သား စိတ္ဓာက္က် ပင္ပန္းျပီး မသြားဘဲ ျပန္လွည္႔ရေအာင္ကြာဆုိေတာ႔ ေအးကြာ…. ျပန္ရေအာင္ဆုိျပီး ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။မနက္(၉)နာရီ အိမ္မွထြက္လာခဲ႔ျပီး ေန႔လည္(၂)နာရီ္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွာမွ မေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါ။
အဲဒီလုိအေႀကာင္းေတြေႀကာင့္……………..
ကြ်န္ေတာ္….ေခသူမဟုတ္ပါ… 

#‎ဆီဆာရွားဗက္‬ (civil rights activist)

‪

#‎ဆီဆာရွားဗက္‬ (civil rights activist)

ဆီဆာရွားဗက္ဟာ လက္တင္အေမရိကသားျဖစ္ျပီး နုိင္ငံသားအခြင့္အေရးလွုပ္ရွားသူတစ္ဦးျဖစ္တယ္။ နုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ လယ္ယာလုပ္သားမ်ားအစည္းအရုံး (ေနာက္ပုိင္းမွာ ညီညြတ္ေသာလယ္ယာလုပ္သားမ်ားအဖြဲ႔) ကုိ ပူးတြဲတည္ေထာင္သူျဖစ္ျပီး ၁၉၅၂-၁၉၇၆ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ လက္တင္အေမရိကသားတုိ႔၏ နုိင္ငံသားအခြင့္အေရးလွဳပ္ရွားတဲ႔ စီအက္စ္အုိ (CSO) တစ္ခုမွာ စည္းရုံးလွဳပ္ေဆာ္သူတစ္ဦးျဖစ္တယ္။
၁၉၆၅ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ၊ ကယ္လီဖုိးနီးယားျပည္နယ္ ဒီလန္နုိေဒသ စပ်စ္ျခံမွာ အလုပ္လုပ္ေနႀကတဲ႔ ဖီလစ္ပုိင္-အေမရိကန္လုပ္သားမ်ားက စတင္လုိက္ေသာ ဒီလန္နုိစပ်စ္ျခံလုပ္သားမ်ား သပိတ္ဟာ လစာနည္းပါးမွႈ၊ ေထာက္ပံမႈအလုံအေလာက္မရျခင္းေႀကာင္႔ လစာတုိးျမွင့္ေတာင္းဆုိခဲ႔ရာ အလုပ္ရွင္နဲ႔အာဏာပုိင္တုိ႔က သေဘာမတူသျဖင့္ ဒီလန္နုိမွ ကယ္လီဖုိးနီးယားျပည္နယ္ျမဳိ့ေတာ္ျဖစ္တဲ႔ စခရမ္မန္တုိ (Sacramento) သုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိခဲ႔ပါတယ္။ ဒီခ်ီတက္ဆႏၵျပမႈမွာ ရွားဗက္က ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

ဆႏၵျပမႈက တကၠဆက္ျပည္ေတာင္ပုိင္း သစ္သီးျခံလုပ္သားမ်ားထံသုိ႔ ကူးဆက္သြားျပီး လုပ္သားမ်ားက တကၠဆက္ျပည္နယ္၊ စတားေကာင္တီ (Starr County) မွ ေအာ္စတင္ျမဳိ႕သုိ႔ လမ္းေလ်ွာက္ခ်ီတက္ သပိတ္ေမွာက္ႀကသည္။ ထုိသပိတ္ေမွာက္ပြဲတြင္လည္း ရွားဗက္က လယ္ယာလုပ္သားမ်ားအခြင္႔အေရးအတြက္ ဦးေဆာင္ပံပုိးခဲ႔တယ္။
ရွားဗက္က လုပ္ခလစာနည္းပါးေသာ အလုပ္သမားတုိ႔၏ဘ၀ကုိ မီဒီယာအကူအညီရယူျပီး လူအမ်ားသိရွိလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္သည္။ လက္ကမ္းေႀကာ္ျငာမ်ားေ၀ငွျပီး စပ်စ္၀ုိင္မ်ားကုိ ေဖာက္သည္မ်ား၀ယ္ယူသုံးေဆာင္ျခင္းမျပဳေအာင္ ကန္ပိန္းမ်ားျပဳလုပ္ခဲ႔သည္။ေနရာအႏွံတြင္ အလုပ္သမားအခြင္႔အေရးမိန္႔ခြန္းေဟာေျပာျခင္းမ်ားလုပ္ေဆာင္ခဲ႔သည္။ ထိုသုိ႔ျပဳလုပ္ခဲ႔မႈမွာ ေအာင္ျမင္သည္ဟုဆုိရေပမည္။ တစ္နုိင္ငံလုံး၏ စိတ္၀င္စားမႈကုိ ရရွိခဲ႔ျပီး ယူအက္ ဆီးနိတ္ ေကာ္မတီ၏ အဖြဲ႔ခြဲျဖစ္ေသာ အလုပ္သမားႏွင့္ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပါြးဆပ္ေကာ္မတီမွ ဆီးနိတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ေရာဘတ္ အက္ဖ္ ကင္ေနဒီက သပိတ္ေမွာက္ အလုပ္သမားမ်ားကုိ ေထာက္ခံေႀကာင္းျပသခဲ႔သည္။
ေနာက္ပုိင္းတြင္ သပိတ္အခ်ိန္မွာ ျပင္းထန္လာျပီး ကယ္လီဖုိးနီးယားႏွင္႔ ဖေလာ္ရီဒါမွာ လယ္ယာလုပ္သား ငါးေသာင္းခန္႔ ပါ၀င္လာျပီး အဖြဲ႔၀င္တစ္ေသာင္းငါးေထာင္အထိ ရွိလာသည္။ ဆီဆာရွားဗက္သည္ အာဏာပုိင္မ်ားက ေတာင္းဆုိမႈမ်ားကုိ သေဘာမတူမခ်င္း အႀကမ္းမဖက္လွဳပ္ရွားမႈ စတင္ကာ ၂၅ ရက္တုိင္တုိင္ အစာငတ္ခံေတာင္းဆုိမႈျပဳလုပ္သည္။ ရွားဗက္၏ (Yes, one can or Yes, it can be done) ဆုိေသာ ေဆာင္ပုဒ္မွာ လူအမ်ားႀကားတြင္ ေရပန္စားလာသည္။ အႀကမ္းမဖက္လွဳပ္ရွားမႈမွာ အရီဇုိးနားျပည္နယ္အထိပ်ံနွံသြားျပီး သီးႏွံမ်ားဆြတ္ခူးခ်ိန္တြင္ လုပ္ငန္းခြင္မ၀င္ဘဲ ဆႏၵျပခဲ႔သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ အလုပ္ရွင္မ်ားက အာဏာပုိင္မ်ားက ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိ လုိက္ေလ်ာေပးခဲ႔ႀကသည္။ ရွားဗက္၏ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကုိ ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင္႔ ကယ္လီဖုိးနီးယား၊ ေကာ္လုိရာဒုိနွင္႔ တကၠဆက္ျပည္နယ္တုိ႔တြင္ ရွားဗက္၏ ေမြးေန႔ျဖစ္ေသာ မတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔ကုိ ဆီဆာရွားဗက္ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ႔ပါသည္။
ဆီဆာရွားဗက္၏ ေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ (Yes, one can or Yes, it can be done) အား ၂၀၀၈ခုနွစ္တြင္ ဘားရက္အုိဘားမားက သမၼတရာထူး ကမ္ပိန္းတြင္ (Yes, We Can!!!) ဟုေျပာင္းလဲအသုံးျပဳျပီး မဲဆြယ္ခဲ႔ရာ ေအာင္ျမင္မႈရခဲ႔ပါသည္။)
Maurice
(2.12.2015)
5:18PM

စာစုစာရင္း

စာအုပ္ေတြကလည္း ၀ယ္လုိက္ စုလုိက္ ေပ်ာက္လုိက္ပဲ...တျခားအရာသာအလုပ္ရမေနႏုိင္ေပမယ့္ စာအုပ္ဆုိရင္ေတာ့ မ၀ယ္ရ မေနႏုိင္တဲ့ေကာင္...
စားစရာမ႐ွိလုိ႔ သြား၀ယ္တာ စာအုပ္၀ယ္ၿပီးျပန္လာတဲ့ေကာင္ ... ပုိက္ဆံဘာညာ ေခ်းငွါးမိလုိ႔ ေမ့ေကာင္းေမ့ေပမယ့္ စာအုပ္ငွါးမိထားရင္ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘဲ မွတ္မိေနတဲ့ေကာင္....ဒီတခါေတာ့ စာအုပ္စာရင္းေလးလုပ္ထားရင္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ေတြးမိတယ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိမွတ္တမ္းေလးလုပ္ထားၾကည့္တာ ၀ယ္ၿပီးမဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြလည္း႐ွိတယ္ ေနာက္ဆုိရင္ဘယ္ဟာေတြေတာ့ ဖတ္ၿပီးၿပီ ..ဘယ္ဟာေတြေတာ့မဖတ္ရေသးဘူး အဲလုိပါတြဲမွတ္ထားမယ္ စိတ္ကူးတယ္... စာကုိစနစ္တက်ဖတ္တဲ့အေလ့အက်င့္လည္း ျပန္လုပ္ေနတယ္...ဖတ္ၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းခ်င့္ခ်ိန္ႏုိုင္စြမ္းလည္း ခုထက္ပုိုပီးလုပ္ဖုိ႔လုိေနတယ္လုိ႔လဲ ေတြးတယ္...ျပန္ေရးတဲ့ဘက္လည္း နည္းနည္းခ်င္းလုပ္ရမယ္...သိထားၿပီးသာလူေတြလည္း မဖတ္ခ်င္မျမင္ခ်င္ရင္ ေက်ာ္သြားၾကေပါ့..အဲလုိမွမေျပေသးရင္ ဘေလာ့ၾကပါ...အားမနာပါနဲ႔.......
စာအုပ္ေတြ စာရင္းလုပ္ထားတယ္..ဖတ္ခ်င္ရင္ငွါးေပးပါတယ္ ရက္အကန္႔အသတ္နဲ႔ေပါ့....
၁။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ၀ထၱဳတိုမ်ား
၂။ ခင္ခင္ထူး ပန္းစည္းၾကဳိး
၃။ မင္းခက္ရဲ ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ ႏုိင္ငံေရး၊ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးျပႆနာမ်ား
၄။ ဘုိးလႈိင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားဂနၱ၀င္စကားမ်ား
၅။ ေက်ာ္၀င္း ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ တတိယလႈိင္းအေတြ႔
၆။ နနၵသူ မုန္းခ်စ္သံသရာ ဟုိဘက္မွာ
၇။ အံေမာင္ ခင္စိတၱ အန္ဒါဆင္းပုံ၀တၳဳမ်ား
၈။ ၾကည္ေအး ႏြမ္းလွ်အိမ္ျပန္
၉။ ပါေမာကၡ ခင္ေမာင္၀င္း ခရီးသြားမွတ္တမ္း
၁၀။ ညိမ္းခ်မ္း အေလ့အထ ၇သြယ္ျဖင့္႐ွင္သန္ေနထုိင္ျခင္း
၁၁။ အကၡရာလမ္း ကဗ်ာ အေရးအသား(လူစုံ)
၁၂။ ဦးဘခုိင္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးရာဇ၀င္
၁၃။ MKS ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ျခင္း
၁၄။ ေအာင္သူရ အုိ႐ႈိး၏သူပုန္က်မ္း
၁၅။ ျမသန္းတင့္ မိန္းမတုိ႔အေၾကာင္း
၁၆။ ရာဘန္႔ အေမရိကန္တစ္ဦး၏ဘ၀
၁၇။ တရားခြင္ေပၚမွ ႐ႈျမင္ခ်က္မ်ား
၁၈။ ေအာင္သင္း ႏွလုံးသားကုိေလးေပၚတင္ပစ္လုိက္
၁၉။ ေမာင္ထင္ ျမင္၀ါေတာင္
၂၀။ မန္းတင္ သံႀကီး တမန္ႀကီး
၂၁။ မိုးမုိးအင္လ်ား ၀တၳဳတုိမ်ား
၂၂။ နနၵသူ ႏွင္းပြင့္တုိင္းျပည္
၂၃။ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း၏ ဘာသာေရးခံယူခ်က္
၂၄။ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းမ်ား
၂၅။ ခ်င္းတြင္းမဂၢဇင္းမ်ား
၂၆။ စတုိင္သစ္မဂၢဇင္းမ်ား
၂၇။ သင့္ဘ၀မဂၢဇင္းမ်ား
၂၈။ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ဒီမုိကေရစီဂ်ာနယ္
၂၉။ ခင္မမမ်ိဳး ဆင္ရဲႏြမ္းပါးမႈေလ်ာ့ခ်ေရး
၃၀။ ဦးဘသန္း ၀တၳဳတုိသုံးပုဒ္
၃၁။ ၾကည္ေအး ဖူးငုံပြင့္သစ္
၃၂။ ေမာင္တင္ျမ အိမ္ျပန္ၾကစုိ႔လားဂ်ိမ္းေရ
၃၃။ ဆရာမုိး ပုိက္ဆံေရာင္းရန္႐ွိသည္
၃၅။ ေဌးေ၀ ပုဂံျမဳိ့ေတာ္ သမုိင္းသစ္
၃၆။ ဒဂုန္တာရာ မူးရစ္ေ၀ေသာ ေႏြဦးညမ်ား
၃၇။ MKS ဒီမုိကေရစီသီအုိရီ အယူအဆမ်ား
၃၈။ သခင္ဘေသာင္း ဒီမုိကေရစီဆုိတာ
၃၉။ ဦးကုိေလး ဆရာႀကီးဦးဘခင္တရားမ်ား
၄၀။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢသမုိင္းအစ
၄၁။ MKS ဒီမုိကေရစီေဖာ္ေဆာင္ကူးေျပာင္းျခင္း
၄၂။ သိန္းဟန္ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္စီမံခန္႔ခြဲျခင္း
၄၃။ ေအာင္သူရ ေခါင္းေဆာင္မႈဟူသည္ႏွင့္ HR ေဆာင္းပါးမ်ား
၄၄။ နနၵ ေလး႐ူးသုန္သုန္
၄၅။ ျမသန္းတင့္ အညတရ႐ုပ္ပုံလႊာမ်ား
၄၆။ ေဖျမင့္ ႏွလုံးသားအဟာရစာစုမ်ား
၄၇။ ေမာင္မုိးသူ အိပ္ဇုိးဒပ္
၄၈။ ေမာင္ေမာင္ျမင့္သိန္း မုိက္ကယ္ဒဲလ္၏ ေအာင္ျမင္မႈလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ား
၄၉။ The Writing Of General Aung San
၅၀။ 29 Leadership Serects from Jack Welch
၅၁။ ကုိတာ တျခားတဘက္မွဆင္ျခင္ရန္အေၾကာင္းမ်ား
၅၂။ ကုိတာ ေတြးသူမ်ား
၅၃။ ကုိတာ ေဖာက္ထြက္ေတြးေခၚျခင္း
၅၄။ ကုိတာ စိမ္းတဲ့ေျမသုိ႔အျပန္
၅၅။ ကုိတာ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ဆရာ၀န္
၅၆။ ျမသန္းတင့္ ဧကရာဇ္တုိ့၏ဘဏာတုိက္မ်ား
၅၇။ ျမသန္းတင့္ လြမ္းေမာခဲ့ရေသာတကၠသုိလ္ေႏြညမ်ား
၅၈။ ျမသန္းတင့္ လဖက္ရည္ဆုိင္
၅၉။ ဥတၱရလမင္း ခံစားသူအႀကိဳက္မဂၢဇင္း၀တၳဳတုိမ်ား
၆၀။ နနၵသိန္းဇံ စီးပြားေရးႏွင့္စစ္ေရးဗ်ဴဟာ
၆၁။ ေက်ာ္၀င္း ပညာ႐ွင္မ်ား၏ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု
၆၂။ ေက်ာ္၀င္း ေထာင္စုသစ္အုိင္ဒီယာမ်ား
၆၃။ ေက်ာ္၀င္း ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု သားေရႊဥ
၆၄။ ဦးေရႊေအာင္ ေထရ၀ါဒအုပ္ျမစ္
၆၅။ ဦးေရႊေအာင္ ကုသုိလ္ႏွင့္ အကုသုိလ္
၆၆။ ပါရဂူ မဟာလူသားဗုဒၶ
၆၇။ ခက္မာ သားထံမွသင္ယူျခင္း
၆၈။ ခက္မာ ေရြ႔လ်ားေနေသာအိပ္မက္မ်ား
၆၉။ မသီတာ စမ္းေခ်ာင္း အညဳိမွသည္ ၾကက္ေသြးနီသုိ႔
၇၀။ ခင္ခင္ထူး အညာသူအညာသားကြၽန္မေဆြမ်ိဳးမ်ား
၇၁။ ခင္ခင္ထူး ဖက္စိမ္းကြမ္းေတာင္
၇၂။ ေမာင္စြမ္းရည္ အေဖနဲ႔အေမ ကဗ်ာမ်ား
ေခါင္းမူးၿပီေလ။
ၿပီးမွထပ္ျဖည့္ပါဦးမည္။
‪#‎အျမဲတမ္းဖတ္တဲ့ဘယ္ေတာ့မွဖတ္လုိ႔မကုန္တဲ့စာအုပ္တခုက်န္ေသးတယ္‬
Wikipedia