တစ္ခါက အလြန္ခ်မ္းသာတဲ႔ တုိင္းျပည္တျပည္မွာ ဘုရင္ႀကီးတပါး အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္။ တေန႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေ၀းလံလွတဲ႔ေနရာေတြကုိ ခရီးထြက္ခဲ႔တယ္။ နန္းေတာ္ကုိ ျပန္ေရာက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ခရီးေ၀းေ၀းလံလံႀကီးကုိ ပထမဦးဆုံး ခရီးထြက္ဖူးတာရယ္ သူသြားခဲ႔တဲ႔ လမ္းေတြဟာ ႀကမ္းတမ္းျပီး ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲေတြ ေပါမ်ားလြန္းတာေႀကာင္႔ သူ႔ေျခေထာက္ေတြ အလြန္နာက်င္ေနေႀကာင္း ျငီးတြားခဲ႔တယ္။ ဒါေႀကာင္႔ သူ႔ရဲ႕လူေတြကုိ တစ္တုိင္းျပည္လုံးမွာရွိတဲ႔လမ္းေတြကုိ သားေရေတြနဲ႔ခင္းဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီလုိလမ္းေတြခင္းမယ္ဆုိရင္ ႏြားေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာတုိ႔ရဲ႕ အေရခြံေတြ လုိအပ္မွာျဖစ္သလုိ ပုိက္ဆံေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ကုန္က်မွာလဲ အေသအခ်ာပါပဲ။
ဒါေႀကာင္႔ ညဏ္ပညာရွိျပီး ေျပာရဲဆုိရဲရွိတဲ႔ အမတ္တစ္ေယာက္က “အရွင္မင္းႀကီးဘုရား အဘယ္႔သုိ႔ေသာအေႀကာင္းေႀကာင္႔ မလုိအပ္ဘဲ ပုိက္ဆံေတြကုိ ျဖဳန္းပစ္တာပါလဲ ဘုရား။ အနည္းငယ္ေသာ သားေရကုိ ျဖတ္ျပီး အရွင္မင္းႀကီးေျခေတာ္ကုိ ဖုံးကာထားမယ္ဆုိရင္ ပုိမုိအဆင္ေျပနုိင္ေႀကာင္းပါ ဘုရား” လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ပါတယ္။
ဘုရင္ႀကီးဟာ အံအားသင္႔သြားခဲ႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ သူ႔အတြက္ ရႈးဖိနပ္တစ္ရံ႕လုပ္ေပးဖုိ အႀကံညဏ္ကုိ လက္ခံလုိက္ လုိက္ပါတယ္။
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
တကယ္ေတာ႔ ဒီပုံျပင္ေလးဟာ ဘ၀ရဲ႕အဖုိးမျဖတ္နုိင္တဲ႔ သင္ခန္းစာေလးတခုပါ။ ကမၻာႀကီးကုိ ေနေပ်ာ္စရာျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တီးလုိက္ျခင္းထက္ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္းဟာ ပုိမုိေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ကမၻာႀကီးကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားနဲ႔အေတြးအျမင္ေတြ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ပဲ လုိတာပါ။
စူးရွ
Don’t change the world ကုိ ဘာသာျပန္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment